پرستو‌ها می‌روند در پرو بمیرند
یک پرستو که راهی پرو شدهپرستوها می‌روند در پرو بمیرند
یک پرستو که راهی پرو شده
فردیت
امروزه فردیت قالب نهایی شده است، زهری برای خلاقیت هنرمندانه. کوچک‌ترین زخم یا درد در ضمیر انسان زیر ذره‌بین میکروسکوپ قرار می‌گیرد، گویی دارای اهمیتی والا و جاودانی است. هنرمندان گوشه‌گیری، نسبیت و فردیت خود را مقدس می‌پندارند. فارغ از اینکه ما همگی از یک خامه‌ایم، ایستاده‌ایم و از تنهایی خود سخن می‌گوییم بدون اینکه به دیگری گوش بسپاریم و ناآگاهانه در حال له کردن و از بین بردن همدیگریم. فردیت گرایان چشم در چشم در مقابل یکدیگر ایستاده‌اند و وجود دیگری را نفی می‌کنند. در دایره‌ای واهی می‌چرخیم و محدود در نگرانی‌هایمان توانایی تشخیص خوب (خالص‌ترین ایده) و بد (هوی و هوس تبهکاران) را ازدست‌داده‌ایم.
اینگمار برگمان
بنویس............
خود" این خودهای شکننده..... جدیدا مد شده میگن خودت را دوست داشته باش. خودت مهمی.... ببین دل خودت چی میگه..... و از آنطرف یعنی خودم چی میگم و خودم مهمم. آری خود مهم است نه خود پرستی... ما برای زنده ماندن به " ما" نیاز داریم. ماهای شکننده و از روی غرور و ناکامی و پرخاشگری پنهان. خودهای ناشی از بی حوصلگی و عدم تحمل. خودهای شکننده، زیبا نیستند حتی اگر زیباترین لباس ها را بپوشند و مثلا خیلی به خودشان برسند. آخر و آخر موجودی تنها و مغموم . هرکس گلیم خود را می خواهد از آب بالا بکشد، پس معلوم است که باتلاقی شکل گرفته در سرزمین خودها.